گلوکوم چیست و بیماری آب سیاه چه علائمی دارد؟

افراد مبتلا به گلوکوم دچار آسیب عصب بینایی ناشی از تجمع مایع در چشم خود می شوند. در صورت عدم درمان، این فشار چشم می تواند بینایی را برای همیشه تحت تاثیر قرار دهد. آب سیاه دومین عامل نابینایی در جهان است. درمان‌ها – از جمله قطره چشم، درمان‌های لیزری و جراحی، می‌توانند از دست دادن بینایی را کاهش داده و بینایی شما را نجات دهند.

گلوکوم چیست؟

گلوکوم یک اصطلاح کلی است که برای توصیف گروهی از اختلالات چشمی که به عصب بینایی شما آسیب می‌رسانند استفاده می‌شود. این شایع ترین شکل آسیب عصب بینایی است که منجر به از دست دادن بینایی می شود.

در بیشتر موارد، مایع در قسمت جلویی چشم شما جمع می شود. این مایع اضافی به چشم شما فشار می آورد و به تدریج به عصب بینایی شما آسیب می رساند. نام این فشار فشار داخل چشم (IOP) یا فشار چشم است. برخی از افراد فشار چشم طبیعی دارند و همچنان به آب سیاه مبتلا می شوند. گلوکوم درمان نشده یا آب سیاه مدیریت نشده می تواند منجر به از دست دادن بینایی و کوری دائمی و غیرقابل برگشت شود.

اکثر مردم در هر دو چشم دچار گلوکوم می شوند، اگرچه این بیماری در ابتدا ممکن است در یک چشم بدتر شود. در گلوکوم با زاویه باز، یک چشم ممکن است آسیب متوسط ​​یا شدید داشته باشد، در حالی که چشم دیگر ممکن است خفیف باشد. افراد مبتلا به گلوکوم با زاویه بسته در یک چشم، 40 تا 80 درصد احتمال دارد که در طی 5 تا 10 سال به همان نوع گلوکوم در چشم دیگر مبتلا شوند.

انواع گلوکوم

انواع مختلفی از گلوکوم وجود دارد، از جمله:

گلوکوم با زاویه باز

این نوع شایع ترین است و تا 90 درصد از آمریکایی هایی که آب سیاه دارند را تحت تاثیر قرار می دهد. زمانی اتفاق می افتد که مقاومت در کانال های تخلیه چشم شما ایجاد شود. به نظر می رسد کانال های زهکشی شما باز هستند و به طور عادی کار می کنند. در طی ماه ها یا سال ها، مایعات در چشم شما می توانند جمع شده و به عصب بینایی شما فشار وارد کنند. این بیماری ممکن است برای سال ها مورد توجه قرار نگیرد زیرا اکثر افراد علائمی ندارند.

گلوکوم با زاویه بسته

این نوع نادر که به آن گلوکوم زاویه بسته یا زاویه باریک نیز گفته می شود، اغلب به طور ناگهانی (حاد) بروز می کند. زمانی اتفاق می افتد که زاویه بین عنبیه و قرنیه شما خیلی باریک باشد. ممکن است زمانی اتفاق بیفتد که مردمک چشم شما تغییر کند و خیلی سریع خیلی بزرگ (گشاد) شود. این کار کانال های زهکشی شما را مسدود می کند و مانع از خروج مایعات آبی از چشم شما می شود که باعث افزایش فشار چشم می شود. علائم، از جمله درد چشم و سردرد، می تواند شدید باشد و نیاز به مراقبت فوری پزشکی دارد.

گلوکوم با فشار طبیعی

از هر 3 نفر، 1 نفر حتی زمانی که فشار چشم طبیعی است یا خیلی زیاد نیست، دچار آسیب عصب بینایی می شود. متخصصان در مورد علت ایجاد آب سیاه با فشار طبیعی مطمئن نیستند. نام دیگر این نوع با فشار طبیعی یا فشار پایین است. این نوع بیشتر در میان افراد آسیایی تبار یا آسیایی آمریکایی ها دیده می شود.

گلوکوم مادرزادی

برخی از نوزادان با کانال های زهکشی متولد می شوند که به درستی در رحم شکل نمی گیرند. ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی شما ممکن است علائم گلوکوم کودک شما را در بدو تولد متوجه شود یا علائم ممکن است در دوران کودکی قابل توجه باشد. نام های دیگر این نوع گلوکوم دوران کودکی، نوزادی یا کودکان است.

علائم و نشانه های گلوکوم

مردم می خواهند بدانند که علائم هشدار دهنده اولیه آب سیاه چیست. مشکل این است که برای برخی از انواع گلوکوم، هیچ علامت هشدار دهنده اولیه وجود ندارد و تغییرات در بینایی می تواند به تدریج اتفاق بیفتد، بنابراین علائم به راحتی از دست می روند. از آنجایی که بسیاری از افراد مبتلا به گلوکوم زاویه باز علائم قابل توجهی ندارند، انجام معاینات معمول چشم برای تشخیص این بیماری در مراحل اولیه بسیار مهم است. آسیب این بیماری چشمی برگشت ناپذیر است، بنابراین برای جلوگیری از نابینایی نیاز به تشخیص و درمان به موقع دارید. گلوکوم با زاویه بسته علائم شدیدتری دارد که به طور ناگهانی ظاهر می شوند.

با هر نوع، ممکن است تجربه کنید:

• درد یا فشار چشم.
• سردرد.
• هاله های رنگین کمانی در اطراف چراغ ها.
• دید کم، تاری دید، باریک شدن دید (دید تونلی) یا نقاط کور.
• حالت تهوع و استفراغ.
• چشم های قرمز.

علل به وجود آمدن گلوکوم

گلوکوم می تواند بدون هیچ دلیلی رخ دهد، اما عوامل زیادی می توانند بر آن تأثیر بگذارند. مهمترین این عوامل فشار داخل چشم است. چشمان شما مایعی به نام زلالیه تولید می کنند که آنها را تغذیه می کند. این مایع از طریق مردمک شما به جلوی چشم شما جریان می یابد. در یک چشم سالم، مایع از طریق کانال های تخلیه بین عنبیه و قرنیه شما خارج می شود.

با گلوکوم، مقاومت در کانال های زهکشی شما افزایش می یابد. مایع جایی برای رفتن ندارد، بنابراین در چشم شما جمع می شود. این مایع اضافی به چشم شما فشار می آورد. در نهایت، این افزایش فشار چشم می تواند به عصب بینایی شما آسیب برساند و منجر به گلوکوم شود.

عوامل خطر برای گلوکوم چیست؟

گلوکوم می تواند هر کسی را درگیر کند، اما با افزایش سن خطر افزایش می یابد. افرادی که سیاه‌پوست و اسپانیایی تبار هستند بسیار بیشتر از سایر گروه‌های قومی به گلوکوم مبتلا می‌شوند و در سنین پایین به این بیماری مبتلا می‌شوند. جمعیت های آسیایی و اینوئیت نیز بیشتر مستعد ابتلا به نوع خاصی از گلوکوم هستند که به نام گلوکوم زاویه بسته یا گلوکوم با زاویه بسته شناخته می شود.

افراد مبتلا به دیابت دو برابر بیشتر در معرض ابتلا به گلوکوم هستند. سایر عوامل خطر عبارتند از:

• سابقه خانوادگی گلوکوم.
• دوربینی یا دوربینی (برای گلوکوم با زاویه بسته).
• فشار خون بالا (فشار خون بالا و فشار خون بسیار پایین (فشار خون پایین)
• استفاده طولانی مدت از کورتیکواستروئیدها.
• نزدیک بینی یا نزدیک بینی (برای گلوکوم با زاویه باز).
• آسیب یا جراحی قبلی چشم.

گلوکوم چگونه تشخیص داده می شود؟

ممکن است گلوکوم داشته باشید و آن را ندانید. معاینه منظم چشم برای ابتلا به این بیماری یا سایر مشکلات چشمی مهم است. معاینه چشم می تواند سلامت بینایی و کاهش بینایی را ارزیابی کند. برای بررسی، چشم پزشک ممکن است یک یا چند مورد از این آزمایشات بدون درد را انجام دهد:

1. معاینه اتساع چشم برای گشاد شدن مردمک ها و مشاهده عصب بینایی در پشت چشم.
2. گونیوسکوپی برای بررسی زاویه تلاقی عنبیه و قرنیه.
3. توموگرافی انسجام نوری (OCT) برای بررسی تغییرات در عصب بینایی شما که ممکن است نشان دهنده آب سیاه باشد.
4. تست فشار چشم (تونومتری) برای اندازه گیری فشار چشم.
5. پاکی متری برای اندازه گیری ضخامت قرنیه.
6. معاینه لامپ شکاف برای بررسی داخل چشم شما با یک میکروسکوپ مخصوص به نام لامپ شکاف.
7. تست حدت بینایی (نمودار چشم) برای بررسی از دست دادن بینایی.
8. تست میدان بینایی (محیط سنجی) برای بررسی تغییرات در دید محیطی (توانایی شما برای دیدن چیزها به پهلو).

گلوکوم چگونه درمان می شود؟

آب سیاه درمان نشده می تواند منجر به ایجاد سریعتر از دست دادن بینایی دائمی یا نابینایی شود. درمان‌ها می‌توانند کاهش دید اضافی را کاهش دهند، اما نمی‌توانند بینایی از دست رفته را بازیابی کنند. اگر درد چشم، سردرد شدید یا مشکلات بینایی دارید، فوراً به چشم پزشک مراجعه کنید.

داروهایی برای درمان گلوکوم

بسیاری از انواع قطره های چشمی می توانند گلوکوم را درمان کنند. برخی مایعات را کاهش می دهند و زهکشی را برای بهبود فشار چشم افزایش می دهند. از آنجایی که آب سیاه یک بیماری مادام العمر است، ممکن است نیاز به استفاده روزانه از قطره چشم برای تمام عمر داشته باشید. ممکن است مجبور شوید آنها را بیش از یک بار در روز اعمال کنید.

سازمان غذا و داروی ایالات متحده (FDA) یک دستگاه تحویل جدید برای بیماتوپروست، یک درمان این بیماری چشمی که به صورت قطره چشم در دسترس است، تأیید کرد. اکنون می توانید ایمپلنتی بگیرید که چند ماه حل می شود و کار می کند. ارائه دهنده مراقبت از چشم شما، ایمپلنت بیماتوپروست (Durysta®) را در چشم شما قرار می دهد. در حال حاضر، شما فقط می توانید آن را یک بار در هر چشم قرار دهید.

لیزر درمانی برای درمان گلوکوم

چشم پزشک شما از لیزر (پرتوی قوی نور) برای کمک به بهبود تخلیه مایع از چشم شما استفاده می کند. ارائه دهنده شما ممکن است به جای قطره یا علاوه بر قطره چشم، لیزر را به عنوان یک درمان خط اول پیشنهاد کند. انجام لیزر درمانی ممکن است به طور کامل جایگزین استفاده از قطره های چشمی نشود. نتایج حاصل از لیزر درمانی متفاوت است، اما در برخی موارد ممکن است تا سال ها باقی بماند. ارائه دهنده شما ممکن است بتواند برخی از انواع لیزر درمانی را تکرار کند.

جراحی برای درمان گلوکوم

جراحی روش دیگری برای کمک به کاهش فشار چشم است. تهاجمی تر است اما می تواند کنترل بهتر فشار چشم را سریعتر از قطره یا لیزر انجام دهد. جراحی می تواند به کاهش بینایی کمک کند، اما نمی تواند بینایی از دست رفته را بازیابی کند یا آب سیاه را درمان کند. انواع زیادی از جراحی ها برای گلوکوم وجود دارد و بسته به نوع خاص و شدت آن، چشم پزشک ممکن است یکی را بر دیگری انتخاب کند.

به عنوان مثال، جراحی سنتی وجود دارد که شامل بریدن چشم و جراحی گلوکوم با حداقل تهاجم (موسوم به MIGS) است. انواع مختلفی از روش های MIGS موجود است، از جمله انواع مختلف استنت یا دستگاه هایی که برای بهبود خروج مایع از چشم شما استفاده می شوند. روش‌های MIGS معمولاً زمان کمتری برای انجام و زمان بهبودی سریع‌تر با خطرات بالقوه کمتر نسبت به جراحی‌های سنتی این بیماری چشمی دارند. انواع جراحی های موجود برای گلوکوم، به ویژه روش های کمتر تهاجمی MIGS، همچنان در حال گسترش و تکامل هستند.

عوارض گلوکوم چیست؟

از هر 10 نفر مبتلا به گلوکوم، 1 نفر به درجاتی از اختلال بینایی مبتلا می شود. نابینایی کمتر شایع است و 5 درصد از افراد مبتلا به گلوکوم را درگیر می کند.

آیا گلوکوم قابل درمان است؟
نه، هیچ درمانی برای گلوکوم وجود ندارد. با این حال، می توانید علائم را مدیریت کنید و از بدتر شدن بیماری جلوگیری کنید.

موثرترین درمان برای آب سیاه چیست؟

بهترین درمان برای گلوکوم وجود ندارد. ارائه دهنده شما ممکن است یک درمان را برای شما و درمان دیگری را برای فرد دیگری که مبتلا به گلوکوم است پیشنهاد کند.

پیشگیری از ابتلا به آب سیاه

تشخیص زودهنگام گلوکوم از طریق معاینات معمول چشم بهترین راه برای محافظت از سلامت چشم و جلوگیری از کاهش بینایی است. آزمایش این بیماری چشمی باید هر بار انجام شود:

• یک تا سه سال بعد از 35 سالگی برای افراد در معرض خطر.
• دو تا چهار سال قبل از 40 سالگی.
• یک تا سه سال بین سنین 40 تا 54.
• یک تا دو سال بین سنین 55 تا 64.
• شش ماه تا 12 ماه پس از 65 سالگی.

چه زمانی برای آب سیاه باید به دکتر مراجعه کرد؟

اگر تجربه کردید باید با ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود تماس بگیرید:

تاری یا کم دید.
هاله، شناور چشم یا فلاشر.
درد ناگهانی و شدید چشم یا سردرد.
حساسیت به نور.
از دست دادن بینایی

چه سوالاتی باید از پزشک بپرسید؟

ممکن است بخواهید از ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی خود بپرسید:

چرا گلوکوم گرفتم؟
چه نوع گلوکوم دارم؟
بهترین درمان برای نوع گلوکوم من چیست؟
آیا خطرات درمانی یا عوارض جانبی وجود دارد؟
چه تغییراتی در سبک زندگی می توانم ایجاد کنم تا از بینایی خود محافظت کنم؟
آیا باید مراقب علائم عوارض باشم؟

سئوالات متداول

گلوکوم چقدر شایع است؟

آب سیاه یک مشکل شایع چشم مرتبط با افزایش سن است که حدود 3 میلیون آمریکایی را تحت تاثیر قرار می دهد. در سطح جهانی، این دومین عامل اصلی نابینایی پس از آب مروارید است.

اگر گلوکوم داشته باشم چه انتظاری می توانم داشته باشم؟

کوری یک عارضه نادر برای افراد مبتلا به آب سیاه است، تا زمانی که پزشک آن را زود تشخیص دهد. با این حال، گلوکوم یک بیماری مزمن و پیشرونده است که اغلب در طول زمان باعث کاهش بینایی می شود. هر چه زودتر به گلوکوم مبتلا شوید و درمان را شروع کنید، احتمال نجات بینایی شما بیشتر است. درمان ها می توانند پیشرفت بیماری و کاهش بینایی را کاهش دهند. اگر در معرض خطر بالای ابتلا به این بیماری چشمی هستید، باید به طور منظم معاینه چشم انجام دهید.