نوریت اپتیک یا التهاب عصب بینایی

نوریت اپتیک زمانی است که التهاب در عصب بینایی شما باعث درد، از دست دادن بینایی و سایر علائم می شود. این وضعیت پیوند قوی با شرایط مزمن مانند مولتیپل اسکلروزیس و سایر بیماری های خود ایمنی دارد. تشخیص و درمان به موقع ممکن است به نوریت اپتیک کمک کند و اثرات یا شرایط شدیدتر طولانی مدت را محدود یا به تاخیر بیندازد.

نوریت اپتیک چیست؟

نوریت بینایی (Optic Neuritis – ON) نوعی نوروپاتی (بیماری عصبی) است که می تواند باعث درد چشم و از دست دادن بینایی یا تغییرات بینایی شود. این زمانی اتفاق می‌افتد که التهاب بر سیگنال‌ هایی که از طریق عصب بینایی شما که چشم و مغز شما را به هم متصل می‌ کنند، تأثیر می‌ گذارد.

سلول‌ هایی که عصب بینایی شما را می‌ سازند دارای یک پوشش چربی به نام غلاف میلین هستند. وقتی ON دارید، آن غلاف خراب می شود. پوشش محافظ است. بدون آن، سلول های عصبی نمی توانند سیگنال ها را به درستی ارسال کنند. به همین دلیل است که اشکال مختلف از دست دادن بینایی از علائم رایج این بیماری است.

انواع نوریت اپتیک چشم

سه نوع اصلی نوریت بینایی وجود دارد:

1. معمولی: این نوع معمولاً فقط یک چشم را تحت تأثیر قرار می دهد و بیشتر افراد در طی چند روز حتی بدون درمان بهبود می یابند. (اما کارشناسان هنوز به دلایل دیگر به شدت درمان را توصیه می کنند.)
2. غیر معمول: این نوع معمولاً هر دو چشم را درگیر می کند و افراد مبتلا معمولاً به سرعت بهبود نمی یابند. تحقیقات آن را با چندین اختلال عصبی پیچیده دیگر (مرتبط با سیستم عصبی) مرتبط می کند.
3. اطفال: این نوع نوریت اپتیک در دوران کودکی است. در حالی که مشابه دو نوع دیگر است، تفاوت های مهمی نیز وجود دارد. این فرم معمولاً چشم انداز کلی بهتری دارد.

وضعیت التهاب عصب بینایی چقدر شایع است؟

نوریت بینایی شایع است. در ایالات متحده، هر سال حدود 5 مورد جدید به ازای هر 100000 نفر وجود دارد

علائم و نشانه های نوریک اپتیک 

علائم نوریت اپتیک همگی در اطراف چشمان شما و اختلال در بینایی می چرخند. این تغییرات معمولاً از اثرات “رتروبولبار” (به معنای “پشت کره چشم”) ناشی از نوریت اپتیک است. علائم می تواند شامل موارد زیر باشد:

درد چشم:

بیش از 90 درصد افراد مبتلا به نوریت بینایی درد را به عنوان یک علامت تجربه می کنند که معمولاً با حرکت دادن چشم بدتر می شود. اما در برخی موارد، نوریت اپتیک آتیپیک ممکن است اصلاً درد ایجاد نکند.

از دست دادن حدت بینایی:

این بدان معنی است که دید شما کمتر واضح یا واضح است. این معمولا در نوروپاتی بینایی کودکان شدیدتر است.

نقص میدان بینایی:

یا از دست دادن بینایی. این‌ها شکاف‌ها یا کاهش‌های دیگر در بینایی هستند که فقط بر بخشی از میدان بینایی شما تأثیر می‌گذارند. در نوریت بینایی، شکاف معمولاً در مرکز میدان بینایی شما قرار دارد.

از دست دادن بینایی رنگ (دیکروماتوپسی):

این کاهش در میزان خوب دیدن رنگ ها به خصوص رنگ قرمز است.

علل به وجود آمدن التهاب عصب بینایی

نوریت بینایی زمانی اتفاق می افتد که التهاب به عصب بینایی شما آسیب می رساند. چندین علت احتمالی برای آن التهاب وجود دارد، از جمله:

• شرایط خود ایمنی و التهابی.
• عفونت ها
• داروها و سموم.

نوریت اپتیک همچنین می تواند علت ناشناخته ای داشته باشد (ایدیوپاتیک).

شرایط خود ایمنی و التهابی:

محققان گمان می کنند که شرایط خودایمنی و التهابی یکی از دلایل اصلی یا عوامل مؤثر در ایجاد نوریت بینایی است. آنها همچنین مشکوک هستند که شرایط خاص خود ایمنی درگیر بر اساس نوع نوریت بینایی شما متفاوت است.

نوریت معمولی بینایی مولتیپل اسکلروزیس (MS) شرایط اصلی مرتبط با نوریت معمولی بینایی است. تحقیقات نشان می‌دهد که نوریت اپتیک اغلب اولین «رویداد» است که نشان می‌دهد فرد مبتلا به ام‌اس است و تقریباً 50 درصد از افراد مبتلا به نوریت معمولی در عرض 15 سال به ام اس مبتلا می‌شوند.
نوریت اپتیک آتیپیک. تحقیقات نوریت اپتیک آتیپیک را به نورومیلیت اپتیکا (NMO) و بیماری مرتبط با آنتی بادی MOG (MOGAD) مرتبط می کند. متخصصان در ابتدا فکر می کردند MS، NMO و MOGAD یک وضعیت هستند تا اینکه متوجه شدند NMO و MOGAD شامل آنتی بادی های خاص متفاوتی هستند.

عفونت ها:

اعصاب شما در برابر آسیب (نوروپاتی) ناشی از عفونت آسیب پذیر هستند و عصب بینایی شما نیز از این قاعده مستثنی نیست. عفونت ها اغلب یک رویداد محرک هستند که باعث نوریت بینایی کودکان می شود. چهار نوع اصلی پاتوژن می توانند باعث عفونت شوند:

عفونت های ویروسی یکی از علل شایع نوریت بینایی، به ویژه نوع کودکان است. مثال ها عبارتند از:

• ویروس واریسلا زوستر (ویروسی که باعث آبله مرغان و زونا می شود).
• ویروس هرپس سیمپلکس (نوع 1 و 2).
• سیتومگالوویروس.
• اچ‌آی‌وی.
• ویروس های حامل پشه
• ویروس های دوران کودکی مانند سرخک.

عفونت های باکتریایی که باعث التهاب عصب بینایی می شوند معمولاً از حیوانات یا حشرات به انسان منتقل می شوند. نمونه هایی از باکتری ها یا شرایط باکتریایی عبارتند از:

• تب خراش گربه.
• بیماری لایم (از کنه).
• سل
• سیفلیس

عفونت های قارچی که می توانند باعث التهاب عصب بینایی شوند عبارتند از:

• Cryptococcus neoformans (کریپتوکوکوزیس).
• گونه های مختلف کاندیدا (کاندیدیازیس).
• هیستوپلاسما کپسولاتوم (هیستوپلاسموز).
• انواع مختلف آسپرژیلوس (آسپرگیلوزیس).

انگل هایی که می توانند باعث التهاب عصب بینایی شوند، اغلب از حیوانات خانگی، به ویژه گربه ها و سگ ها به انسان سرایت می کنند. مثال ها عبارتند از:

• توکسوپلاسما گوندی (توکسوپلاسموز) از گربه ها.
• Toxcocara canis (toxocariasis) از سگ ها.
• داروها و سموم

داروهای تجویز شده و داروهای بدون تجویز گاهی اوقات می توانند باعث نوروپاتی بینایی (آسیب عصبی) شوند. رایج ترین انواع داروها و سمومی که می توانند این کار را انجام دهند عبارتند از:

• داروهایی که عفونت‌ها را درمان می‌کنند، مانند اتامبوتول، کلرامفنیکل، ایزونیازید یا آنتی‌بیوتیک‌های نوع سولفا.
• داروهای آریتمی مانند آمیودارون یا دیگوکسین.
• داروهای مالاریا از نوع کینین، از جمله کلروکین و هیدروکسی کلروکین.
• داروهای ضد سرطان مانند متوترکسات، وین کریستین و تاموکسیفن.
• تنباکو و محصولات نیکوتین.
• الکل یا متانول (گاهی اوقات به عنوان “الکل چوب” شناخته می شود).

علل دیگر التهاب عصب بینایی:

چندین بیماری دیگر نیز می توانند باعث نوروپاتی بینایی شوند یا به آن کمک کنند. آنها عبارتند از:

• کمبود جریان خون (ایسکمی): اگر عصب بینایی شما به اندازه کافی جریان خون نداشته باشد، سلول های آن می توانند به درستی کار نکنند و منجر به آسیب عصب بینایی شود.
• کمبود ویتامین: سطوح پایین ویتامین B، به ویژه ویتامین B12، می تواند باعث آسیب دائمی و شدید عصبی شود.
• فشرده سازی عصب: این زمانی است که چیزی روی عصب بینایی شما فشار می آورد و باعث آسیب و التهاب می شود. تومورها و شرایطی مانند هیدروسفالی می توانند باعث آن شوند.
• شرایط متابولیک مانند دیابت نوع 2: با پیشرفت دیابت، خطر آسیب عصب بینایی افزایش می یابد. این خطر زمانی که سطح قند خون بالاتری دارید بیشتر می شود.

عوامل خطر برای نوریت اپتیک چیست؟

برخی عوامل احتمال ابتلا به نوریت بینایی را افزایش می دهند. آنها عبارتند از:

جنسیت:

زنان بیشتر از مردان به نوریت معمولی بینایی مبتلا می شوند. تحقیقات نشان می دهد که نسبت زن به مرد کمتر از 3 به 2 و تا 5 به 1 است. استثنا، نوریت اپتیک آتیپیک است که بیشتر مردان را مبتلا می کند.

سن:

التهاب عصبی بینایی معمولی به احتمال زیاد بین سنین 20 تا 40 سالگی رخ می دهد. نوریت بینایی آتیپیک بیشتر احتمال دارد قبل از 18 سالگی یا بعد از 50 سالگی رخ دهد. نوریت بینایی کودکان معمولاً قبل از 10 سالگی اتفاق می افتد.

نژاد:

افرادی که سفید پوست هستند بیشتر در معرض ابتلا به نوریت بینایی هستند. نژاد همچنین ممکن است در ابتلای فرد به ام اس پس از ابتلا به نوریت بینایی نقش داشته باشد. تحقیقات نشان می دهد که افراد آسیایی تبار کمتر در معرض ابتلا به ام اس پس از ابتلا به نوریت بینایی هستند.

مکان:

محل زندگی شما می تواند بر خطر ابتلا به ام اس تأثیر بگذارد. افرادی که دورتر از خط استوای زمین زندگی می کنند، کمی بیشتر در معرض خطر ابتلا به آن هستند. کارشناسان گمان می کنند که این مربوط به قرار گرفتن در معرض نور خورشید و/یا سطح ویتامین D است.

ابتلا به یک بیماری خود ایمنی دیگر:

افراد مبتلا به بیماری های خودایمنی مانند لوپوس اریتماتوز، سارکوئیدوز و بیماری بهجت در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به نوریت بینایی هستند.

ابتلا به التهاب عصب بینایی چه عوارضی دارد؟

از دست دادن بینایی عارضه اصلی نوریت بینایی است. متخصص مراقبت از چشم شما می تواند در مورد هر گونه عارضه دیگری که در مورد شما ممکن است یا محتمل است به شما بگوید.

نحوه تشخیص بیماری چشمی نوریت اپتیک

یک متخصص مراقبت از چشم ممکن است بر اساس موارد زیر به نوریت بینایی مشکوک شود:

• علائم شما
• سابقه پزشکی شما
• اگر بیماری دیگری دارید (یا می توانید داشته باشید) که می تواند باعث التهاب عصب بینایی شود.

1- معاینه چشم

معاینه چشم بخش مهمی از فرآیند است. این آزمون شامل موارد زیر خواهد بود:

• حدت بینایی.
• میدان بصری
• قابلیت دیدن رنگ.
• رفلکس های مردمک.
• امتحان لامپ شکاف.

2- آزمایش های تشخیص التهاب عصب بینایی

آزمایش‌های زیر نیز احتمالاً در مراحل اولیه هستند:

• پتانسیل های برانگیخته بصری
• توموگرافی انسجام نوری.
• اگر بررسی‌ها و نتایج آزمایش‌های بالا با نوریت اپتیک مطابقت داشته باشد و شرایط دیگری علائم شما را بهتر توضیح ندهد، متخصص مراقبت از چشم شما احتمالاً شما را به یک متخصص ارجاع می‌دهد. این ممکن است یک متخصص مغز و اعصاب یا یک متخصص چشم پزشکی (متخصص مراقبت از چشم که بر روی مسائل و شرایط شبکیه و عصب بینایی تمرکز دارد) باشد.

3- تست بیشتر برای تشخیص نوریت اپتیک

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) بخش مهمی از تشخیص نوریت بینایی است. اسکن شامل کنتراست است، ماده ای که باعث می شود تغییرات بافتی در اسکن قابل مشاهده تر باشد. اگر به نوریت بینایی مبتلا هستید، عصب بینایی آسیب دیده روشن تر از یک عصب بینایی سالم به نظر می رسد.

MRI مهم است زیرا می تواند ضایعات مغزی را که می تواند شاخص های کلیدی ام اس باشد، تشخیص دهد. MRI همچنین می‌تواند ضایعات دیگری را که بر عصب بینایی و/یا نخاع شما تأثیر می‌گذارد، که نشانه‌های NMO یا MOGAD هستند، شناسایی کند.

همچنین چندین آزمایش آزمایشگاهی وجود دارد که پزشک شما ممکن است توصیه کند. آزمایش آزمایشگاهی محتمل است اگر:

1. این امکان وجود دارد که یک عفونت علت نوریت بینایی شما باشد.
2. MRI ضایعاتی را تشخیص می دهد که می تواند به این معنی باشد که شما MS، NMO یا MOGAD دارید.
3. علائم شما با NMO یا MOGAD سازگارتر از MS است.
4. آزمایش‌های آزمایشگاهی معمولاً شامل آزمایش خون و ادرار برای علائم عفونت یا آنتی‌بادی‌های خودایمنی هستند (به‌ویژه آنتی‌بادی‌هایی که نشان می‌دهند NMO یا MOGAD دارید). ضربه زدن به ستون فقرات (پنکسیون کمری) برای آزمایش مایع مغزی نخاعی (CSF) همچنین می تواند علائم عفونت یا سایر تغییرات در مایع مغزی نخاعی شما را تشخیص دهد.

روش های درمان نوریت اپتیک

درمان نوریت بینایی به طور کلی شامل یک یا دو رویکرد کلیدی است:

داروهای ضد التهابی داخل وریدی (IV) (استروئیدها):

کاهش التهاب آسیب به عصب بینایی شما را محدود می کند. این باید درد را کاهش دهد و به کاهش بینایی کمک کند. دوره درمان استاندارد، دوز بالای IV یا استروئیدهای خوراکی برای سه تا پنج روز است. پس از آن، متخصص چشم شما ممکن است برای ادامه مصرف استروئیدهای خوراکی با دوز کمتر تجویز کند. (دوز داروی خوراکی به تدریج کاهش می یابد، بنابراین مهم است که آنها را طبق تجویز مصرف کنید.)

درمان هر علت زمینه‌ای یا عوامل مؤثر:

این درمان ها متفاوت است. اگر آزمایش‌ها نشان دهند که شما یک اختلال خودایمنی مانند NMO یا MOGAD دارید، مثال‌هایی شامل آنتی‌بیوتیک‌ها برای عفونت‌های باکتریایی یا درمان‌هایی مانند تبادل پلاسما (PLEX) برای کاهش فعالیت سیستم ایمنی است.

سایر عواملی که می توانند بر درمان هایی که دریافت می کنید تأثیر بگذارند:

متخصص مراقبت از چشم یا سایر چشم پزشکان بهترین فردی است که می تواند در مورد گزینه های شما و عوارض جانبی احتمالی، عوارض یا سایر جزئیاتی که باید در مورد آنها بدانید بیشتر به شما بگوید.

آیا التهاب عصب بینایی قابل پیشگیری است؟

نوریت اپتیک و آسیب عصبی معمولاً به دلایل غیرقابل پیش بینی اتفاق می افتد. کارهایی وجود دارد که می توانید برای کاهش خطر انجام دهید، اما هیچ راهی برای جلوگیری از همه علل احتمالی وجود ندارد.

مراحلی که می توانید بردارید عبارتند از:

• از مصرف محصولات تنباکو خودداری کنید یا آن را ترک کنید (این شامل محصولات تنباکوی بدون دود و بخار است).
• عفونت ها را قبل از اینکه به اعصاب بینایی شما سرایت کنند، درمان کنید.
• از داروهای تجویزی دقیقاً طبق توصیه استفاده کنید و از داروهای بدون نسخه کاملاً خودداری کنید.
• برای جلوگیری از کمبود ویتامین، تغذیه را در اولویت قرار دهید.
• در مورد مصرف الکل اعتدال را رعایت کنید و از سمومی مانند متانول اجتناب کنید.
• شرایط خودایمنی مزمن یا التهابی موجود را مدیریت کنید.

در صورت ابتلا به نوریت اپتیک چه انتظاری باید داشت؟

آنچه شما می توانید از نوریت بینایی انتظار داشته باشید بسته به نوع آن متفاوت است. درد و از دست دادن بینایی شایع هستند و می توانند یک یا هر دو چشم را تحت تاثیر قرار دهند.

تشخیص نوریت بینایی می‌تواند چند رویکرد متفاوت داشته باشد و ممکن است در حین انجام این فرآیند احساس ناامیدی کند. بدانید که وقتی این اتفاق می افتد شما تنها نیستید. صحبت کردن با پزشک خود در مورد نگرانی های خود به آنها این امکان را می دهد که بدانند شما به اطمینان یا تشویق نیاز دارید. و همیشه خوب است که به متخصص مراقبت از چشم یا سایر متخصصان چشم اطلاع دهید که به این نوع حمایت ها نیاز دارید.

ابتلا به این بیماری چه مدت طول می کشد؟

مدت زمانی که التهاب عصب بینایی طول می کشد به نوع، درمان هایی که دریافت می کنید و نحوه عملکرد آن درمان ها بستگی دارد.

نوریت معمولی بینایی معمولاً یک نگرانی کوتاه مدت است. درد ناشی از آن معمولا در عرض چند روز (گاهی چند هفته) از بین می رود و درمان ممکن است آن را تسریع کند. بیشتر مردم با گذشت زمان، وضوح، وضوح و دید رنگ را نیز به دست می آورند. این می تواند کمتر از دو هفته یا تا سه ماه طول بکشد.

نوریت اپتیک آتیپیک شدیدتر است و اثرات آن معمولاً طولانی تر است، به خصوص بدون درمان. برخی از افراد ممکن است به مدت شش هفته یا بیشتر بدون بهبودی بینایی بمانند، و می تواند دائمی باشد، بنابراین تشخیص و درمان سریع این بیماری بسیار مهم است.

زندگی با بیماری چشمی نوریت بینایی چگونه است؟

چشم انداز نوریت بینایی متفاوت است، به خصوص زمانی که به شکل شما می رسد:

نوریت معمولی:

بینایی حدود 90 درصد افراد بعد از 6 تا 12 ماه دید طبیعی یا تقریباً طبیعی خواهند داشت. از دست دادن بینایی یا مشکلات طولانی مدت ممکن است، اما رایج نیستند. نتیجه معمولاً زمانی مثبت است که درمان های ضد التهابی IV زودتر شروع شود.

نوریت اپتیک آتیپیک: چشم انداز این فرم بسته به علت زمینه ای خاص می تواند متفاوت باشد. به طور کلی، چشم انداز بدتر زمانی که تاخیر در درمان وجود دارد.

نوریت بینایی کودکان:

چشم انداز کودکان مبتلا به نوریت بینایی معمولا بهتر از بزرگسالان است. کودکان کمتر در معرض اثرات طولانی مدت نوریت بینایی هستند. اما، مانند بزرگسالان، هنوز این خطر وجود دارد که نوریت بینایی اولین علامت هشدار دهنده ام اس باشد. خطر 40 ساله تشخیص ام اس پس از ابتلا به نوریت بینایی در دوران کودکی حدود 26 درصد است.

به دلیل ارتباط بین نوریت بینایی و سایر بیماری ها، متخصص مراقبت از چشم شما ممکن است شما را به یک متخصص مغز و اعصاب، یک روماتولوژیست یا هر دو ارجاع دهد. این متخصصان اغلب می‌توانند تشخیص دهند که آیا علائم یا نشانه‌های ام اس یا بیماری‌های مشابه را در حال حاضر دارید، به ویژه علائم یا نشانه‌هایی که ممکن است ندانید که به دنبال آن باشید. نظارت بر شما برای هر گونه تغییر می تواند به تشخیص زودتر سایر بیماری ها کمک کند، که بسیار مهم است زیرا درمان هایی وجود دارد که ممکن است پیشرفت آن بیماری ها را کاهش دهد.

سئوالات متداول

اگر در حال حاضر به نوریت بینایی مبتلا هستم یا در گذشته به آن مبتلا بوده ام، چگونه از خودم مراقبت کنم؟

اگر مشکوک به نوریت بینایی هستید، باید به یک متخصص مراقبت از چشم مراجعه کنید. آنها می توانند مراحل اولیه تشخیص و درمان این بیماری را آغاز کنند. آنها همچنین می توانند شما را به متخصص مغز و اعصاب، روماتولوژیست یا متخصص دیگری ارجاع دهند که ممکن است به درمان این بیماری کمک کند. هر چه زودتر تشخیص و درمان را دریافت کنید، احتمال نتیجه مطلوب بیشتر است.

چه زمانی برای نوریت اپتیک باید به پزشک متخصص چشم مراجعه کرد؟

اگر متوجه کاهش بینایی شدید، همیشه باید به یک متخصص چشم مراجعه کنید. همچنین اگر از دست دادن ناگهانی بینایی دارید و تشخیصی برای بیماری ای که می تواند باعث آن شود ندارید، فوراً به مراقبت های پزشکی اورژانسی نیاز دارید. اگر شرایطی دارید که می‌تواند باعث از دست دادن ناگهانی بینایی شود (مانند میگرن)، متخصص مراقبت از چشم می‌تواند در مورد زمانی که به مراقبت‌های پزشکی اورژانسی نیاز دارد به شما بگوید.

هنگامی که تشخیص نوریت بینایی دارید، متخصص مراقبت از چشم شما بازدیدهای منظم را برای پیگیری توصیه می کنند. این ویزیت ها به آنها کمک می کند وضعیت و علائم شما را بررسی کنند و در صورت لزوم درمان را تنظیم کنند.

آیا نوریت بینایی همیشه به معنای ام اس است؟

نه همیشه نه اما در صورت ابتلا به نوریت بینایی، خطر ابتلا به مولتیپل اسکلروزیس بسیار بیشتر است.

جمع بندی

نوریت بینایی می تواند یک وضعیت دردناک و مختل کننده باشد. خوشبختانه، مطالعات تحقیقاتی در مقیاس بزرگ در چند دهه گذشته، متخصصان مراقبت از چشم را برای درمان این بیماری آماده کرده است. اگر علائم نوریت بینایی دارید، باید به سرعت به یک متخصص چشم مراجعه کنید. هر چه زودتر تشخیص و درمان را دریافت کنید، احتمال نتیجه مطلوب بیشتر است.

اگر یک بیماری مزمن مانند مولتیپل اسکلروزیس، اختلال طیف نورومیلیت اپتیکا یا بیماری مرتبط با آنتی بادی MOG مرتبط با نوریت بینایی خود دارید، تشخیص و مراقبت به موقع می تواند به این موارد نیز کمک کند. درمان‌هایی برای این بیماری‌ها وجود دارد که می‌تواند پیشرفت آن‌ها را کاهش دهد و می‌تواند به شما در زندگی روزمره و روتین‌تان در حال حاضر و در روزهای آینده کمک کند.