آگنوزیا بینایی یا ادراک‌ پریشی

آگنوزیا بینایی وضعیتی است که بر نحوه پردازش مغز شما آنچه می بینید تأثیر می گذارد. بینایی شما درست کار می کند، اما مغز شما این کار را نمی کند. این بر نحوه تشخیص اشیاء، افراد، مکان‌ها و موارد دیگر تأثیر می‌گذارد. این موضوع معمولاً به دلیل صدمات یا بیماری های مغزی اتفاق می افتد. اغلب دائمی است، اما درمان می تواند به افراد کمک کند تا با این شرایط سازگار شوند.

آگنوزیا بینایی چیست؟

آگنوزی بینایی وضعیتی است که توانایی مغز شما را برای پردازش و درک آنچه با چشمان خود می بینید مختل می کند. اشکال مختلفی از آگنوزیای بصری وجود دارد که طیف وسیعی از تأثیرات را بر توانایی شما برای دیدن جهان اطرافتان می گذارد.

ادرک پریشی چه کسانی را تحت تاثیر قرار می دهد؟

آگنوزی بینایی می تواند برای افراد در هر سنی اتفاق بیفتد، اما در شرایط سلامتی خاص بیشتر اتفاق می افتد. بسیاری از – اما نه همه – از این شرایط با افزایش سن بیشتر اتفاق می‌افتند. نمونه ای از یک بیماری مرتبط با سن که می تواند باعث این شود سکته مغزی است، در حالی که آسیب مغزی نمونه ای از علتی است که به سن مرتبط نیست.

آگنوزیا بینایی چقدر شایع است؟

آگنوزی بینایی (و همه آگنوزیاها) نادر است. با این حال، اطلاعات کمی در 50 سال گذشته در مورد اینکه افراد چقدر تشخیص آگنوزیا بینایی را دریافت می کنند، وجود دارد.

ادراک پریشی چگونه بر بدن تأثیر می گذارد؟

چشمان شما به شما اجازه دیدن را می دهد، اما آنها فقط نور مرئی را از دنیای اطراف شما می گیرند. سپس سیگنال های عصبی حاوی اطلاعاتی در مورد آنچه دیده اند به مغز شما ارسال می کنند. مغز شما این سیگنال‌ها را به اطلاعاتی تبدیل می‌کند که می‌توانید درک کنید و از آنها استفاده کنید.

آگنوزی بینایی زمانی است که بینایی شما به درستی کار می کند، اما بخش هایی از مغز که اطلاعات چشمان شما را پردازش می کند، آنطور که باید کار نمی کنند.

علائم و نشانه های آگنوزی بینایی

علائم آگنوزیای بینایی به شکل و نوع آگنوزیا بستگی دارد.

اشکال آگنوزی بینایی:

آکینتوپسی

شما می توانید اشیاء را تشخیص دهید اما نمی توانید تشخیص دهید که آنها در حال حرکت هستند.

الکسیا

شما نمی توانید کلماتی را که می بینید تشخیص دهید. این بدان معنی است که شما می توانید کلمات را ببینید اما نمی توانید آنها را معنی کنید یا آنها را بخوانید. شما همچنان می توانید بدون هیچ مشکلی بنویسید و صحبت کنید.

آموسیا

جلوه بصری این مشکل باعث می شود که فرد توانایی خواندن موسیقی را از دست بدهد (افکت شنیداری زیر را ببینید).

اتوپاگنوزی

افراد مبتلا به این نوع در تشخیص اعضای بدن خود یا شخص دیگری مشکل دارند. آنها همچنین ممکن است در تشخیص اعضای بدن از روی یک نقاشی یا تصویر مشکل داشته باشند. یک نوع فرعی از این آگنوزیا انگشت است، به این معنی که شما می دانید انگشتان چیست، اما وقتی آنها را می بینید نمی توانید آنها را تشخیص دهید.

آکروماتوپسی

همچنین به عنوان آگنوزیا رنگ شناخته می شود، این جایی است که فرد می تواند رنگ ها را ببیند و آنها را از هم تشخیص دهد، اما نمی تواند رنگ را تشخیص دهد.

سندرم بالینت

این وضعیت بر توانایی شما برای دیدن دنیای اطرافتان تأثیر می گذارد. به جای دیدن تصویر بزرگ و جزئیات، از جمله اشیاء مختلف و نحوه اتصال یا مرتبط بودن آنها، فقط اشیاء پراکنده را می بینید. شما همچنین نمی توانید نحوه ارتباط آنها را با یکدیگر مرتبط کنید.

کوری کورتیکال

این زمانی اتفاق می افتد که به بخش هایی از مغز که ورودی بصری دریافت می کنند آسیب وارد شود. چشمان شما کار می کنند، اما مغز شما نمی تواند سیگنال های ارسال شده از چشمان شما را پردازش کند.

آگنوزی محیطی

این نوع به این معنی است که شما نمی توانید مکان خود را تشخیص دهید، یک مکان آشنا را توصیف کنید یا برای آن راهنمایی دهید. افراد مبتلا به آگنوزیا توپوگرافی می توانند ویژگی های یک طرح ساختمان یا محیط اطراف خود را به خاطر بسپارند اما نمی توانند تشخیص دهند که در رابطه با آن چیدمان کجا هستند. این بدان معنی است که آنها نمی توانند راه خود را پیدا کنند.

تشکیل آگنوزیا بینایی

شما می توانید قسمت های یک شی را ببینید اما نمی توانید خود شی را تشخیص دهید. نمونه ای از این کار، شناسایی چرخ ها، صندلی و دسته دوچرخه است که وقتی به هر قسمت نگاه می کنید، اما آنها را به عنوان بخشی از کل دوچرخه تشخیص نمی دهید.

Simultanagnosia

مشکل در دیدن بیش از یک شیء. انواع مختلفی از این وضعیت وجود دارد. در هم‌زمان‌شناسی پشتی، شما می‌توانید هر بار فقط یک شی را ببینید. وقتی روی یک شی تمرکز نمی کنید، نمی توانید آن را ببینید. در همزمانی شکمی، شما می توانید چندین شی را در یک زمان مشاهده کنید اما فقط می توانید آنها را به صورت جداگانه شناسایی کنید. این مانند ایستادن در یک جنگل است اما فقط یک درخت را در یک زمان تشخیص می دهد و هرگز جنگل را به عنوان یک کل تشخیص نمی دهد.

Prosopagnosia

به عنوان کوری صورت نیز شناخته می شود. پروسوپاگنوزی ادراکی زمانی است که نمی توانید حالات چهره یا سایر نشانه های غیرکلامی یک فرد را تشخیص دهید. Prosopagnosia انجمنی زمانی است که شما نمی توانید چهره یک فرد را تشخیص دهید حتی اگر با آنها آشنا باشید. شما هنوز هم می توانید آنها را با روش های دیگری مانند صدایشان یا صدای راه رفتنشان تشخیص دهید.

آگنوزی اجتماعی عاطفی

این زمانی است که شما نمی توانید نشانه های غیرکلامی (مانند زبان بدن) را تشخیص دهید. این شبیه به پروسوپاگنوزی حسی است.

علل ابتلا به آگنوزیا بینایی

آگنوزی بینایی به دلیل آسیب مغزی یا بیماری هایی است که باعث اختلال در مغز شما می شود.

آسیب مغزی

آسیب به مغز باعث آسیب هایی می شود که به عنوان ضایعات شناخته می شود و بر نحوه عملکرد آن نواحی تأثیر می گذارد. چند نمونه از شرایط یا مشکلاتی که باعث ضایعات مغزی می شوند عبارتند از:

• تومورهای مغزی (شامل تومورهای سرطانی و غیرسرطانی).
• آسیب های سر مانند آسیب های مغزی تروماتیک (TBIs).
• هیپوکسی مغزی (آسیب مغزی ناشی از کمبود اکسیژن).
• عفونت ها (مانند مواردی که باعث انسفالیت می شوند).
• تشنج و صرع.
• سکته مغزی.
• سموم، مانند مسمومیت با مونوکسید کربن.

بیماری های دژنراتیو و پیشرونده مغزی

اینها بیماری هایی هستند که ساختار یا عملکرد مغز شما، از جمله ارتباطات بین نواحی مختلف را مختل می کنند. اختلال در ساختار و ارتباطات به این معنی است که مناطق مختلف مغز شما نمی توانند آنطور که باید با هم ارتباط برقرار کنند و با هم کار کنند.

شرایطی که باعث ایجاد یا ایجاد این نوع اختلالات می شود عبارتند از:

• بیماری آلزایمر
• زوال عقل
• زوال عقل بدن لوی
• آتروفی قشر خلفی.

آیا ادراک پریشی مسری است؟

آگنوزیا بینایی مسری نیست. در حالی که برخی عفونت‌ها می‌توانند باعث آن شوند، این نادر است و داشتن یکی از این عفونت‌ها تضمینی برای ابتلا به این بیماری نیست.

آگنوزیا بینایی چگونه تشخیص داده می شود؟

تشخیص آگنوزی بینایی معمولاً شامل ترکیبی از معاینات فیزیکی و عصبی، جمع‌آوری اطلاعات در مورد تاریخچه فرد، و آزمایش‌های تشخیصی و تصویربرداری است. رویکردهای متعدد معمولاً ضروری است زیرا آزمون‌ها و امتحانات به دنبال موارد مختلفی هستند:

1- تست های حسی

این تست‌ها مطمئن می‌شوند که حس درگیر مورد نظر آن‌طور که باید عمل می‌کند و هرگونه مشکل یا شرایط مربوط به حس را رد می‌کند.

2- بررسی وضعیت شناختی و ذهنی

این تست‌ها اطمینان می‌دهند که مشکل از توانایی‌های تفکر، تمرکز یا حل مسئله فرد نیست.

3- تست های حافظه و آشنایی

این تست ها تایید می کند که فرد مشکل حافظه ندارد. آنها همچنین مطمئن می شوند که عدم شناخت یک فرد به دلیل عدم تجربه یا آشنایی با اشیا یا موارد مختلف نیست.

4- تست های تشخیصی و تصویربرداری

این آزمایش‌ها به دنبال ناهنجاری‌های ساختاری یا علائم آسیب به بخش مربوطه مغز هستند.

چه آزمایشاتی برای تشخیص ادراک پریشی انجام خواهد شد؟

آزمایش های تشخیصی و تصویربرداری زیر با آگنوزی بینایی امکان پذیر است:

• توموگرافی کامپیوتری (CT) اسکن.
• الکتروانسفالوگرام (EEG).
• تست پتانسیل های برانگیخته
• تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI).
• تپ ستون فقرات (پنکسیون کمری).

در صورتی که آگنوزی بینایی علت مشکوک یا تایید شده ای مانند عفونت یا قرار گرفتن در معرض سموم داشته باشد، آزمایشات دیگری امکان پذیر است. متخصص شما بهترین فردی است که به هر سؤالی درباره آزمایش‌هایی که در ارتباط با این شرایط ممکن است، پاسخ دهد.

روش های درمان آگنوزیا بینایی

آگنوزی بینایی به طور مستقیم قابل درمان نیست. با این حال، برخی از علل زمینه‌ای این بیماری قابل درمان هستند. این گاهی اوقات می تواند به بهبود این شرایط کمک کند، اما آسیب مغزی اغلب اثرات باقیمانده دائمی دارد. اگر چنین باشد، آگنوزی بینایی اغلب بهبود نمی یابد.

داروها یا درمان های ادراک پریشی

درمان ها و داروهایی که احتمالاً برای آگنوزی بینایی وجود دارد به هدف بستگی دارد. هدف برخی از روش ها درمان یا درمان بیماری زمینه ای است که باعث آگنوزی بینایی شده است. اهداف سایر درمان‌ها و درمان‌ها کمک به فرد برای سازگاری و زندگی با آگنوزی بینایی است، به‌ویژه زمانی که احتمال می‌رود این وضعیت طولانی‌مدت یا دائمی باشد.

درمان علل آگنوزی بینایی

این رویکردها روی مشکل اساسی که باعث آگنوزی بینایی می شود، کار می کنند. در برخی موارد، درمان یا درمان مشکل زمینه ای می تواند به آگنوزی بینایی کمک کند یا آن را برطرف کند. در موارد دیگر، هدف از درمان جلوگیری از بدتر شدن وضعیت زمینه ای و ایجاد مشکلات شدیدتر است.

درمان‌های احتمالی آگنوزیا بینایی

1. داروها: این داروها از آنتی بیوتیک برای عفونت ها تا داروهای ضد زوال عقل را شامل می شود.
2. جراحی: وقتی تومورها، کیست‌ها یا سایر ضایعات روی نواحی خاصی از مغز فشار می‌آورند، آگنوزی بینایی ممکن است رخ دهد. برداشتن بافت مزاحم با جراحی، در صورت امکان، می تواند فشار را کاهش دهد و امیدواریم که اجازه دهد آن قسمت از مغز به طور طبیعی کار کند.

درمان هایی که به شما کمک می کند تا خود را با آگنوزیای بینایی سازگار کنید

در مواردی که آگنوزی بینایی ممکن است در یک دوره طولانی بهبود یابد یا دائمی باشد، برخی از درمان‌ها و تکنیک‌ها همچنان می‌توانند کمک کنند. برنامه های درمانی و توانبخشی با کارکنان و پشتیبانی ویژه آموزش دیده اغلب بخشی از برنامه مراقبتی برای افراد مبتلا به این بیماری است.

این برنامه‌ها می‌توانند به روش‌های مختلفی به شما کمک کنند تا سازگار شوید، مانند:

• از حواس دیگر خود استفاده کنید. به افرادی که در تشخیص چهره مشکل دارند (prosopagnosia) اغلب آموزش داده می شود که افراد را بر اساس صدایشان یا سایر سرنخ های زمینه شناسایی کنند. افراد مبتلا به آگنوزیا بینایی برای اشیا می توانند یاد بگیرند که آنها را با لمس یا صدا شناسایی کنند.
• الگوهای رفتاری را تنظیم کنید. یکی از راه‌های کمک به افراد برای یافتن چیزهایی که به راحتی نمی‌توانند با دیدن آن‌ها شناسایی شوند، قرار دادن اشیا در یک مکان است. برچسب زدن اقلام نیز می تواند کمک کننده باشد.

عوارض جانبی احتمالی درمان ادراک پریشی

آگنوزی بینایی و درمان های مربوطه به شدت به نوع آگنوزی بینایی و خود درمان ها بستگی دارد. پزشک شما بهترین فردی است که به هر سؤالی درباره آنچه در طول درمان، بهبودی و مراقبت مداوم انتظار دارید پاسخ دهد.

چگونه می توان از خود در برابر آگنوزیا مراقبت کرد؟

مهم است که خودآگنوزی بینایی را بدون مراجعه به پزشک خود تشخیص ندهید یا درمان نکنید. این به این دلیل است که این وضعیت شامل تغییراتی در مغز شما می شود که بسیاری از آنها ممکن است به دلیل شرایط پزشکی جدی یا کشنده رخ دهند. بسیاری از شرایطی که می توانند باعث آگنوزی بینایی شوند نیز با گذشت زمان بدتر می شوند، بنابراین بهتر است زودتر مراقبت شوید.

چقدر بعد از درمان ادراک پریشی احساس بهتری خواهم داشت؟

پزشک متخصص بهترین فردی است که به شما می‌گوید در طول بهبودی چه انتظاراتی می‌توانید داشته باشید و چه باید داشته باشید. این به این دلیل است که زمان بهبودی برای این محدوده گسترده است. برخی از افراد ممکن است طی چند ماه تا یک سال بهبود یابند. برخی دیگر تا آخر عمر این شرایط را خواهند داشت.

چگونه می توان از بروز آگنوزیا پیشگیری کرد؟

اکثر شرایطی که باعث آگنوزی بینایی می شوند به طور غیرقابل پیش بینی رخ می دهند یا به دلایلی خارج از کنترل شما اتفاق می افتند. به همین دلیل، معمولاً یک وضعیت قابل پیشگیری نیست. تنها راه پیشگیری یا کاهش خطر ابتلا به آگنوزی بینایی، اجتناب یا پیشگیری از برخی شرایط و مشکلاتی است که باعث آن می شود. برخی از مفیدترین کارهایی که می توانید انجام دهید عبارتند از:

1. یک رژیم غذایی متعادل داشته باشید و وزن سالمی داشته باشید. شرایط قلبی و گردش خون مانند سکته مغزی می تواند به نواحی مغز شما آسیب برساند. پیشگیری از سکته مغزی و شرایط مشابه یکی از راه‌های پیشگیری از آگنوزی بینایی یا کاهش خطر ابتلا به آن است.
2. عفونت ها را نادیده نگیرید منتظر درمان عفونت چشم و گوش نباشید. هنگامی که این عفونت ها به مغز شما سرایت می کنند، می توانند عوارض جدی یا حتی مرگبار ایجاد کنند. آنها همچنین می توانند آسیب هایی ایجاد کنند که منجر به آگنوزی بینایی می شود.
3. از تجهیزات ایمنی استفاده کنید. آسیب های سر یکی از دلایل اصلی آسیب مغزی است، از جمله آسیب هایی که منجر به آگنوزی بینایی می شود. تجهیزات ایمنی را در اولویت قرار دهید، چه در محل کار یا در زمان خود از آن استفاده کنید.
4. شرایط سلامتی خود را مدیریت کنید. چندین بیماری مزمن، مانند صرع یا آپنه خواب، می توانند باعث آسیب مغزی شوند. هنگامی که شما آن شرایط را مدیریت می کنید، خطر آسیب رساندن به مغز خود را به گونه ای کاهش می دهید که می تواند باعث آگنوزی بینایی شود.

آگنوزی بینایی چقدر طول می کشد؟

آگنوزی بینایی تقریباً همیشه یک بیماری طولانی مدت است که حداقل ماه ها طول می کشد. همچنین اغلب دائمی است.

آینده با آگنوزیا چگونه خواهد بود؟

در حالی که آگنوزی بینایی می تواند یک وضعیت مخرب باشد، به خودی خود خطرناک نیست. با این حال، این وضعیت اغلب در کنار یا به دلیل شرایط خطرناک یا تهدید کننده زندگی رخ می دهد. به همین دلیل، نظارت بر این وضعیت و مراقبت سریع در صورت ابتلا به آن برای سلامت و رفاه طولانی مدت شما ضروری است.

مراقبت از خود در برابر ادراک پریشی

متخصص شما بهترین فردی است که شما را در زندگی با هر نوع آگنوزی بصری راهنمایی می کند. آنها همچنین می توانند شما را به منابع، برنامه ها و پزشکان آموزش دیده و با تجربه راهنمایی کنند تا به شما در سازگاری و زندگی با این شرایط کمک کنند. آنها همچنین می توانند علائم شما را ردیابی کنند و هرگونه تغییر در وضعیت را کنترل کنند.

بهداشت روان

بسیاری از مردم به دلیل این وضعیت اضطراب یا حتی شرم را تجربه می کنند. بسیاری از موقعیت‌ها و شرایطی که ممکن است مشکلشان آشکار شود، اجتناب می‌کنند. مشاوره و درمان نیز ایده خوبی برای افرادی است که این احساسات را تجربه می کنند. آنها می توانند به شما کمک کنند تا با احساسات و نگرانی های خود در مورد وضعیت خود کنار بیایید و مدیریت کنید.

چه زمانی باید به پزشک در خصوص ادراک پریشی مراجعه کرد؟

اگر متوجه علائم آگنوزیا بینایی شدید، یا متوجه شدید که یکی از عزیزان یکی از آنها را نشان می دهد، مهم است که زودتر با یک پزشک متخصص صحبت کنید (به خصوص اگر علائم در دوره کوتاه تری ظاهر شوند).

پس از تشخیص، پزشک شما می‌تواند برنامه‌ای از ویزیت‌ها و مراقبت‌ها را تنظیم کند. همچنین اگر متوجه تغییراتی در علائم خود شدید یا اگر علائم شما شروع به تداخل با روال معمول و فعالیت های معمول کرد، باید با آنها صحبت کنید.

چه زمانی باید به اورژانس برای ادراک پریشی مراجعه کرد؟

اگر علائم آگنوزی بینایی به طور ناگهانی ظاهر شد، مهم است که به دنبال مراقبت های پزشکی اورژانسی باشید. این امر به ویژه اگر در ارتباط با ضربه زدن به سر شما اتفاق بیفتد، که می تواند نشان دهنده خونریزی در مغز شما باشد، یا اگر همراه با علائم سکته باشد. علائم سکته مغزی عبارتند از:

ضعف، بی حسی یا فلج در یک طرف بدن شما.
گفتار نامفهوم یا درهم.
افتادگی در یک طرف صورت یا از دست دادن بینایی در یک چشم.
مشکل در بلع.
گیجی، تحریک پذیری یا بی قراری.
مشکل در تمرکز، تفکر یا به خاطر سپردن.
سردرد ناگهانی که شدید است یا شما را از انجام فعالیت های معمول خود باز می دارد.

جمع بندی

آگنوزی بینایی یک بیماری نادر است که به خودی خود خطرناک نیست. با این حال، ممکن است در کنار شرایط پزشکی جدی رخ دهد. حتی زمانی که در شرایط پزشکی خطرناک رخ نمی دهد، باز هم یک مشکل پزشکی گیج کننده و ترسناک است. خوشبختانه، پیشرفت‌ها در درک پزشکی از نحوه عملکرد مغز شما، پیشرفت‌های بزرگی در نحوه تشخیص و درمان این بیماری توسط پزشکان ایجاد کرده است. حتی اگر این وضعیت دائمی باشد، برنامه‌ها و متخصصان وجود دارند که می‌توانند به شما در سازگاری با آن کمک کنند، بنابراین کمترین تأثیر ممکن را بر نحوه زندگی‌تان دارد.