نزدیک بینی در کودکان | علل افزایش، پیشگیری و درمان آن

مشکلات و بیماری چشمی در بین کودکان بسیار رایج شده است، به همین دلیل باعث نگرانی والدین شده است. راه های درمان و پیشگری از آن وجود دارد که بایستی والدین در این زمینه آگاه شوند. در بخش درباره نزدیک بینی در کودکان به طور مفصل صحبت خواهیم کرد.

نزدیک بینی در کودکان چیست؟

نزدیک بینی یا Myopia، یک مشکل بینایی رایج است که اغلب در سنین 6 تا 14 سالگی شروع می شود. تخمین زده می شود 5٪ از کودکان پیش دبستانی، حدود 9٪ از کودکان در سن مدرسه و 30٪ از نوجوانان را تحت تاثیر قرار داده است و این افراد مجبور به استفاده از عینک های طبی و یا لنزهای تماسی هستند.

اگر والدین آنرها نزدیک بین باشند، احتمال ابتلای کودکان به نزدیک بینی بیشتر است. با این حال، نزدیک بینی به طور کلی در حال افزایش است، به خصوص در کودکان! هیچ کس دقیقاً مطمئن نیست که چرا، اما کارشناسان معتقدند که می تواند مربوط به زمان بیشتر انجام کارهای نزدیک در داخل خانه مانند استفاده از کامپیوتر و بازی های کامپیوتری و استفاده بیش از حد از گوشی های موبایل باشد.

نزدیک بینی کوته بینی نیز نامیده می شود. حالتی است که در آن کودک (یا افراد بزرگسال) همه اشیای نزدیک را به خوبی می بیند اما در دیدن اجسام دور مشکل پیدا می کند. نزدیک بینی شایع ترین عیب انکساری است.. در این حالت، نور روی شبکیه (بافت حساس به نور) در پشت چشم نمی افتد و در عوض در مقابل شبکیه متمرکز می شود و تصاویر مبهم از اجسام دور ایجاد می کند.

رشد چشم و ارتباط آن با بینایی

جالب است که آسیایی‌ ها و زنان بیش تر دچار نزدیک بینی می‌ شوند. طبق آمار جهانی، بیش از ۳۰٪ افراد جهان دچار درجاتی از نزدیک بینی هستند. این بیماری می تواند ژنتیکی باشد، می تواند به عوامل دیگری نیز بستگی داشته باشد. توجه داشته باشید که معمولاً در دوران کودکی ظاهر می‌ شود و پس از ایجاد با رشد بدن و چشم منجر به افزایش طول چشم می‌ شود. این بدین معناست که شدت آن افزایش پیدا می کند و شماره عینک بالاتر می‌ رود.

چه چیزی باعث نزدیک بینی می شود؟

نزدیک بینی زمانی اتفاق می افتد که کره چشم کودک شما از جلو به عقب بیش از حد طولانی باشد. همچنین زمانی که قرنیه، پنجره شفاف جلوی چشم، خمیده بیش از حد تند باشد، می تواند ایجاد شود. هنگامی که نور وارد چشم کودک شما می شود، پرتوها فقط از شبکیه، بافت حساس به نور در پشت چشم می افتند. این باعث می شود که اجسام دور تار شوند و اجسام نزدیک واضح شوند.

در دوربینی، اجسام دور واضح تر از اجسام نزدیک هستند. تمرکز بر روی همه چیز، به ویژه بر روی اشیاء نزدیک، به کار بیشتری نیاز دارد. چشم‌ های کودکان هنوز کاملاً رشد نکرده است، بنابراین دوربینی در دوران کودکی طبیعی است. با این حال، اکثر کودکان تاری دید را تجربه نمی کنند، زیرا چشمان آن ها به طور خودکار تمرکز می کند. وقتی بچه ها رشد می کنند، معمولاً دوربین کمتری پیدا می کنند و در عوض ممکن است نزدیک بین شوند.

نزدیک بینی به طور کلی در دوران نوجوانی بدتر می شود، سپس در اوایل دهه 20 شروع به تثبیت می کند.

علائم نزدیک بینی در کودکان

نزدیک بینی علائم مختلفی دارد، اما گاها کودکان شما نمی توانند مشکلات خود را به طور واضح بیان کنند، بنابراین شما بایستی با توجه به علائم آن، به تشخیص آن پی ببرید و اقدام به درمان آن کنید. علائم نزدیک بینی عبارتند از:

• شکایات ناشی از تاری دید (مثل ناتوانی در دیدن تابلو در مدرسه)
• زمانی که کودکان به شی ای چشم دوخته اند تا آن را بهتر ببینند.
• تنگ کردن چشم ها برای دیدن اشیا و یا افراد در فاصله زیاد
• مالش مکرر چشم
• سردردهای مکرر

تشخیص نزدیک بینی در کودکان

اگر فرزند شما غربالگری بینایی را در مطب پزشک اطفال یا مدرسه انجام ندهد، ممکن است نزدیک بینی داشته باشد. برای تشخیص، کودک شما باید به چشم پزشک یا اپتومتریست مراجعه کند.

چشم پزشکان دارای مدرک پزشکی (MD یا DO) هستند. معاینه چشم انجام می دهند و عینک و لنز تجویز می کنند. همچنین بیماری های چشم را تشخیص و درمان می کنند و عمل جراحی چشم را انجام می دهند.

اپتومتریست ها دارای مدرک بینایی سنجی (OD) هستند. آن ها معاینه چشم انجام می دهند، عینک و لنزهای تماسی تجویز می کنند و برخی از مشکلات بینایی را غربال می کنند و درمان می کنند.

یک بینایی‌ شناس آموزش دیده است تا مطمئن شود عینک‌ هایی که توسط چشم‌ پزشک یا اپتومتریست تجویز می‌ شوند به درستی با مشکل بینایی کودک و یا افراد بزرگسال مطابقت دارند.

درمان نزدیک بینی در دوران کودکی

نزدیک بینی قابل برگشت به طور خودکار نیست اما می توان آن را درمان کرد. اهداف درمان بهبود بینایی کودک و جلوگیری از بدتر شدن آن است. این برای محافظت از سلامت چشم آن ها در آینده مهم است، حتی اگر هنوز به عینک یا لنز تماسی نیاز داشته باشند.

1- عینک

عینک‌ های نزدیک‌ بینی را می‌ توان همیشه یا فقط در مواقعی که به آن ها نیاز است ( بستگی به نمره چشم کودکان دارد) استفاده کرد تا کودک شما بتواند دور دست‌ ها را ببیند. مهم است که قاب هایی را انتخاب کنید که به خوبی متناسب باشند و برای سن و فعالیت های کودک شما مناسب باشند. برای مثال، اگر فرزند خردسالی دارید، خرید عینک با بند ممکن است کمک کند تا راحت‌ تر روی آن بماند. یا اگر کودک شما ورزش می کند، گرفتن عینک ورزشی از شکستن عینک معمولی او جلوگیری می کند. یک بینایی‌ شناس می‌ تواند به شما کمک کند تا بفهمید فرزندتان به چه چیزی ممکن است نیاز داشته باشد.

2- لنزهای تماسی

اگر کودک شما لنزهای تماسی را ترجیح می دهد، آن هم گزینه مناسبی است. آن ها می توانند برای فعالیت های خاص نیز مفید باشند، به ویژه ورزش! در حالی که هیچ محدودیت سنی برای تماس وجود ندارد، کودک شما باید بتواند قطره های چشمی را به خوبی تحمل کند و بهداشت را رعایت کند. برای جلوگیری از عفونت چشم باید به طور روزانه از تماس ها مراقبت شود.

مهم است که همیشه عینک برای پشتیبان داشته باشید، حتی اگر کودک شما بیشتر اوقات از لنزهای تماسی استفاده می کند. اگر کودک شما هنگام استفاده از لنز چشم درد یا قرمزی دارد، فوراً با چشم پزشک یا اپتومتریست خود تماس بگیرید.

درمان هایی برای جلوگیری از بدتر شدن نزدیک بینی در کودکان

محققان در حال مطالعه راه هایی برای جلوگیری از بدتر شدن نزدیک بینی در کودکان هستند که با استفاده از این روش ها می توانید از بالاتر رفتن نمره چشم جلوگیری کنید. این درمان های بالقوه عبارتند از:

1- قطره چشمی آتروپین با دوز کم

دوز کم از همان نوع قطره های چشمی که برای گشاد کردن مردمک ها در طول معاینه چشم استفاده می شود ممکن است به کاهش نزدیک بینی در کودکان بین 5 تا 18 سال کمک کند.

2- لنزهای تماسی تخصصی

در برخی از کودکان، استفاده از لنزهای تماسی چند کانونی تخصصی که دید جانبی آن‌ ها را تار می‌ کند، ممکن است به کند کردن رشد چشم و محدود کردن نزدیک‌ بینی کمک کند.

نوع دیگری از درمان لنز تماسی به نام ارتوکراتولوژی یا Ortho-K، در طول شب برای صاف کردن قرنیه استفاده می شود. در طول روز، قرنیه تغییر شکل یافته به تمرکز نور به درستی روی شبکیه چشم کودک شما کمک می کند تا دید تاری را بهبود بخشد. ایمنی این درمان نگران کننده است زیرا استفاده از لنزهای تماسی هنگام خواب خطر تحریک چشم و عفونت را در کودک افزایش می دهد. همچنین خطر مشکلات شدید بینایی را افزایش می دهد.

3- گذراندن زمان بیش تر در بیرون از خانه

گذراندن وقت در خارج از منزل نیز می تواند به مدیریت نزدیک بینی کمک کند. در صورت امکان، با متعادل کردن زمان تماشای صفحه و زمان بیرون از خانه، می‌ توانید نزدیک‌ بینی فرزندتان را محدود کنید و از دید او در حین رشد محافظت کنید.

به گفته محققان نور خورشید همه آن چیزی است که کودکان برای پیشگیری از نزدیک بینی به آن نیاز دارند. ۱۴ ساعت در هفته در معرض نور طبیعی بودن این تاثیر را ایجاد می‌کند. دلیل این تاثیر کاملاٌ مشخص نیست. به گفته کارشناسان، کودکان باید تشویق شوند که بخشی از وقت خود را به بازی در خارج از منزل بگذرانند زیرا این کار خطر ابتلا آن ها به “نزدیک بینی” (myopia) را کاهش می‌ دهد.
در حالی که ژنتیک نقش مهمی در ابتلا افراد به نزدیک‌ بینی ایفا می‌ کند اما تحقیقات اخیر نشان داده که عوامل محیطی نیز در ابتلا افراد به نزدیک بینی دخیل هستند.

گذراندن وقت در بیرون از خانه

مطالعات متعدد نشان داده در کودکانی که وقت بیشتری را در خارج از منزل می‌ گذرانند، خطر ابتلا به نزدیک‌ بینی کمتر است. همچنین پژوهشگران دریافته‌ اند علت این موضوع نور فضای باز است.

آفتاب همچنین ویتامین D را فراهم می کند. برخی از مطالعات نشان می دهد که افراد مبتلا به نزدیک بینی نسبت به افراد بدون این بیماری سطح ویتامین D کمتری دارند.

در نهایت، بیرون بودن تصویر بزرگ تری از زندگی را به بچه ها می دهد. زندگی بیشتر بچه‌ها (حتی در مدرسهها) با استفاده از دستگاه‌ های الکترونیکی پیش می رود و چشمان آن ها را وادار می‌ کند تا از نزدیک روی صفحه‌ نمایش‌ های کوچک و روشن متمرکز شوند. اما فقط این موضوع نیست! تحقیقات نشان می‌ دهد که بیشتر فعالیت‌ های ما منجر به استفاده از کامپیوترها و گوشی های همراه می شود. خواه زمان تماشای صفحه، مطالعه یا سایر فعالیت‌ ها! بیرون از منزل بودن به بچه ها این امکان را می دهد که روی چیزها در فواصل مختلف تمرکز کنند این یعنی تمرینی برای چشم!

4- کاهش دادن زمان استفاده از گوشی و کامپیوتر

استفاده طولانی مدت از صفحات مانیتورهای کامپیوتر و یا گوشی های موبایل جهت بازی های مختلف و … موجب نارحتی چشم ها شود. اگر کودکان شما دچار نزدیک بینی هستند، استفاده بیش از حد نیز موجب تحریک و بالاتر رفتن نمره چشم آن ها خواهد شد.

چرا نزدیک بینی با گذشت زمان بدتر می شود؟

کودکان مبتلا به نزدیک بینی (یا Myopia) معمولاً در دوران کودکی و اوایل بزرگ سالی، میزان بیشتری از نزدیک بینی دارند. زمان بیشترین رشد در نزدیک بینی بین سنین 6 تا 10 سالگی در اکثر کودکان است. هر چه چشم رشد می کند طولانی تر و نزدیک بین تر می شود. موارد زیادی وجود دارد که می تواند باعث شود چشم کودک کم و بیش نزدیک بین شود، از جمله میزان نزدیک بینی که هر یک از والدین دارند، زمان صرف شده برای انجام کار از نزدیک و میزان قرار گرفتن در معرض نور در فضای باز.

آیا جراحی انکساری گزینه خوبی برای کودکان است؟

جراحی انکساری به طور دائم نحوه خم شدن نور قسمت جلویی چشم را تغییر می دهد تا نور بهتر روی شبکیه متمرکز شود. به طور کلی برای کودکان درمان خوبی نیست زیرا در دوران کودکی چشم هنوز در حال رشد است، بنابراین اثر جراحی دوام نخواهد داشت و ممکن است نمره چشم دوباره بازگردد.

نزدیک بینی بالا چیست؟

نزدیک بینی بالا که نزدیک بینی پاتولوژیک نیز نامیده می شود، زمانی است که بینایی 6.00- دیوپتر یا بیشتر یا طول چشم بیشتر از 26.5 میلی متر باشد. کودکانی که والدینی با نزدیک بینی بالا دارند و یا آن هایی که در اوایل دوران کودکی شروع به نزدیک بینی می کنند، به مرور زمان بیشتر در معرض نزدیک بینی هستند.

نزدیک بینی بالا ممکن است چه مشکلاتی را به وجود بیاورد؟

افراد مبتلا به نزدیک بینی بالا شانس بیشتری برای سوراخ شدن شبکیه، پارگی و جداشدگی شبکیه دارند. سایر مشکلات چشمی احتمالی شامل رشد غیر طبیعی عروق خونی زیر شبکیه، فشار بالای چشم (آب سیاه) و تغییرات در ژل (زیجی) است که چشم را پر می کند. این مشکلات چشمی می تواند باعث از دست دادن دائمی بینایی شود.

احتمال اینکه کودک من به نزدیک بینی مبتلا شود چقدر است؟

یک پیوند قوی بین ژنتیک و نزدیک بینی کودک وجود دارد، بنابراین اگر یکی از والدین نزدیک بین باشد، احتمال اینکه کودک نزدیک بین شود بیشتر است.

هر چند وقت یک بار باید نزدیک بینی کودکم را چک کنم؟

برای بررسی نزدیک بینی، معاینه چشم سالانه توصیه می شود. اگر درمان برای کاهش سرعت نزدیک‌ بین آغاز شود، ممکن است نیاز باشد کودک چندین بار در سال ویزیت شود و ممکن است نیاز به آزمایش‌ های اضافی برای کمک به درک این که آیا درمان مؤثر است یا خیر!